Szwy

W 1985 roku milicjanci zakatowali młodego chłopaka, Tomasza Miteńkę,
za brak dowodu osobistego. I choć uszli bez kary, to we współczesnej Polsce
znajduje się niezależny pisarz, który postanawia upomnieć się
o pamięć o tym zdarzeniu. Jest to tym trudniejsze, że także
w jego życie uczuciowe okazuje się wpisana komunistyczna przeszłość.

Szwy to wielowymiarowa powieść o kondycji
otaczającej nas rzeczywistości. Zadaje szereg pytań o Polskę,
Polaków i wiążące ich wciąż układy. To rozprawa o
szwach, które w wielkim trudzie trzymają fasadę III RP w całości.
'Szwy
to najbardziej osobista i - moim zdaniem - najlepsza powieść Wacława
Holewińskiego. Autor stawia pytanie: co zrobiliśmy z naszą niepodległością?
Albo odwrotnie: czemu tak wielu rzeczy nie zrobiliśmy, choć było
to naszym obowiązkiem?'
Marek Ławrynowicz
'Holewiński jest jednym z nielicznych pisarzy,
których proza tak mocno osadzona jest w naszej współczesności i historii
najnowszej. Predestynuje go do tego życiorys: działalność opozycyjna
w PRL, prowadzenie podziemnej oficyny wydawniczej, internowanie w stanie wojennym.
Sądzę, że najzwyczajniej - doświadczenie życiowe sprawia,
że autor ten ma od swoich młodszych kolegów więcej do powiedzenia.
A raczej inaczej: do opowiedzenia'.
Krzysztof Masłoń, 'Rzeczpospolita'