Piosenka o zależnościach i uzależnieniach

W swoim nowym tomie Dycki nie odchodzi od stworzonej przez siebie konwencji, bo
i cały czas pisze jeden, niekończący się, wiersz. 'Nie odchodzi',
ale mimo to, coś jest inaczej. Trzymając się ustalonego w pierwszej
linijce tonu ('nie odchodzi'), a równocześnie przyjmując, że poezja
Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego jest oparta na mantrycznym 'odchodzeniu', autor
Piosenki - miarkując możliwość wykonania ruchu - poddaje 'w
ruch' słowo, które wydarzyć się nie może, lecz przez samo zaznaczenie
jego obecności: zaczyna żyć własnym życiem. Gdzieś
tam, mimowolnie odchodzi, jak zmarli z tych wierszy, dla których śmierć
jest jedynie (?) garścią drobnych, jakie dostaje się w zamian za
kupiony bilet. Dycki waha się, czy kupić za nie gazetę, czy ofiarować
je żebrzącemu (sobie?). Wzruszająca książka.” Tomasz
Pułka