Granica

Na pozór prosta historia. On i ona – oboje z dobrego domu, żyjący
w niewielkim miasteczku, obracający się w wytwornych towarzystwach,
na salonach, w pięknych strojach. Polowania, herbatki, konwencjonalne spotkania,
przy których kurtuazyjne konwersacje. Romans z chłopką jako niewygodna
acz przecież powszechna podszewka tego małomiasteczkowego życia.
Na pozór nic się nie dzieje. Na pozór.

Historia, jakich zapewne było tysiące, posłużyła Nałkowskiej
do przekazania bardzo trudnej prawdy. W tragicznej w swym finale powieści
ukazuje ona granice ludzkiej moralności, wytrzymałości psychicznej,
granice człowieczeństwa, skłaniając do dyskusji i refleksji.
Nic w tej powieści nie jest jednoznaczne, nic nie pozostaje bez konsekwencji.
Doskonała powieść psychologiczna należąca do klasyki
polskiego powieściopisarstwa.