Krople miłości

Książka jest historią mojego przyjaciela. Mężczyzny, którego
poznałam pracując w Berlinie jako psycholog zachowań klinicznych.
Po zapoznaniu się już z kilkoma pierwszymi stronami może się
ona Wam wydać dziwna, wręcz brudna. To historia kobiet tak mocno dotkniętych
uzależnieniem afektywnym, że nigdy wcześniej w mojej karierze nie
spotkałam się z czymś podobnym. Wszystkie one były związane
z jednym mężczyzną. Poświęciłam naprawdę wiele
czasu i energii, aby go odnaleźć. Tę książkę pisałam
używając jego języka. Wszelkie najbardziej bulwersujące treści,
opisy wykraczające poza granice dobrego smaku, to wszystko zostało opisane
przez niego. W rozmowach otwarcie zapewniał, że torturuje tylko Niemki,
Dunki lub Szwedki. Były to zawsze kobiety pochodzące z najlepszych środowisk.
Jego partnerka, z którą współtworzyłam epilog, powiedziała kiedyś,
że Francuzom smakuje najlepiej niemiecki ból. „Niemcy to burdel Europy,
Niemki to kochają” – podsumowała. Mnie też próbował
uwieść. Tych kilka spotkań było dla niego zabawą i próbą
odarcia kobiety z jej profesjonalizmu. Wizja pani psycholog, która nie może
się oprzeć pacjentowi, jest fantazją wielu z nich. Ale ja wiedziałam,
jak wygląda jego świat. Nazywam go swoim przyjacielem, bo jeżeli
miałabym prawo oczekiwać od Czytelnika chociaż jednej rzeczy, to
byłoby to głębokie przekonanie, że po przeczytaniu tej książki
nie będzie nikogo oceniać. Ani jego, ani również żadnej z nich.