Żółte ptaki

Wszędzie, gdzie spogląda, widzi Murpha. Wzdryga się za każdym
razem, kiedy obok przejeżdża samochód. Jego palce chwytają karabin,
którego nie ma i którego nie trzymał już od miesięcy. Nieznajomi
obdarzają go szacunkiem, na jaki zasługuje bohater, ale on czuje, jakby
znikał. W rok po powrocie z wojny nie możne odpędzić się
od wspomnień i obrazów. Ciała skwierczące w rześkim porannym
powietrzu. Promienie słońca przesmykujące się między
gałęziami drzew. Kule wzbudzające obłoczki pyłu. Zmarszczki
na wodzie drżące niczym struny. I obietnica, którą złożył
jego matce. Że wróci z nim całym i zdrowym do domu.

„Wojna próbowała nas zabić wiosną”. Tak rozpoczyna
się przejmująca historia przyjaźni i starty. Dwóch szeregowców
– dwudziestojednoletni Bartle i osiemnastoletni Murph – którzy poznali
się podczas szkolenia dla rekrutów w Stanach, zostali rzuceni w wir wojny,
na którą żaden z nich nie był gotów. Ich pluton walczy teraz w
krwawych potyczkach, usiłując odbić irackie miasto Al Tafar. A
Bartle obiecał, że sprowadzi Murpha żywego do domu.

W niekończącej się serii następujących po sobie długich
dni, dwaj młodzi żołnierze robią wszystko, by chronić
się nawzajem przed nadciągającymi zewsząd niebezpieczeństwami:
irackimi bojownikami, ekstremalnym zmęczeniem i wyczerpującym napięciem
psychicznym, wynikającym z poczucia ciągłego, śmiertelnego
zagrożenia. Kiedy rzeczywistość zaczyna zmieniać się
w mglisty koszmar, Murph stopniowo traci kontakt z otaczającym go światem,
a Bartle podejmuje działania, o które nigdy by siebie nie podejrzewał.

Żółte ptaki to niezwykle oryginalna, głęboka i emocjonalna
powieść, ukazująca dewastujący psychologiczny wpływ toczonej
za granicami kraju wojny nie tylko na żołnierzy, ale także na ich
pozostające w ojczyźnie rodziny. Zdaniem wielu krytyków dzieło
Kevina Powersa to arcydzieło literatury wojennej.