Jak już mówiłem

Najnowsza książka Roberta Dessaix jest zbiorem esejów i szkiców, w których
autor nie ukrywa, że znajduje przyjemność w zajęciach przez
wielu odsyłanych do lamusa – klasycznej sztuce konwersacji, studiowaniu
map czy też w oddawaniu się budującej bezczynności.

Poddaje rozważaniom naszą potrzebę podróżowania, sam często
jej ulega, odwiedzając chociażby Damaszek i miasta na Dalekim Wschodzie
Rosji, a czyni to na wzór dawnych podróżników i odkrywców nieznanego, którzy
na szlaku swoich wędrówek poszukiwali również siebie. Śledzi, co
o kosmopolitycznej niegdyś Aleksandrii pisali inni: Durrell, Forster, Kawafis.

Z kolei w szkicach będących materiałem do felietonów radiowych i
artykułów publicystycznych, autor patrzy również na swój kraj –
krytycznie, choć nie bez ciepła.

Robert Dessaix kocha i szanuje język; jest znawcą literatury, ale inspirująca
jest dla niego nawet lektura rozmówek dla turystów. Jego eseje o współczesnym
języku stają się kolejną wędrówką po postmodernistycznym
świecie zmienionych – nie zawsze na lepsze – pojęć.